Assistentiewoningen Wijgmaalbroek

Kijk mijn argument was, mijn zoon woont hier 200 meter vanaf. Moet ik in Boortmeerbeek blijven, van bij mij thuis is diene afstand moeilijk voor mijn zoon. Ik moet hem dankbaar zijn, want de verhuis zou ik alleen niet gekund hebben. Met mijne Parkinson moet ik stress zoveel mogelijk vermijden en hij heeft geholpen met veel van de paparassen. En ook mijn broer woont hier om de hoek. Ik heb 3 broers en 3 zussen, wij komen nog heel goed overeen.

Het is heel goed meegevallen. Van buiten had ik gehoord dat het niet het van het was. Niet dat het slecht was, maar de meeste gingen naar Wilsele. In de week hebben ze een keer aan mij gevraagd wat ik nu het beste vind. Ik kan daar niet zoveel opzeggen, want in Wilsele ben ik niet geweest. Maar ik denk niet dat er iets gaat zijn dat ik hier weg wil. Ik ben hier heel tevreden. Het positieve is dat de mogelijkheid voor het eten heel flexibel is. Gisteren was ik vrij veel te laat, ik was in slaap gevallen bij het TV kijken. Het was geen probleem ze gingen speciaal terug naar de keuken eten halen. Het eten is ook heel goed, natuurlijk geen vijf sterren restaurant. Voor de rest vind ik het heel goed.  Ook de behulpzaamheid van het personeel. Ze staan altijd paraat, ik hoor ze niet zeggen van ik heb gene tijd of komt straks nog eens terug. Ik ben hier content als de prijs maar niet te veel naar omhoog gaat, maar dat hebben jullie niet in de hand hé.  Ik ben hier heel rustig, alles is in orde en geen stress, wat belangrijk is voor mijn Parkinson.

Ik ben naar verschillende assistentiewoningen gaan kijken in het Leuvense. Ik woonde naast een woonzorgcentrum, waar ik wel graag had gezeten. Maar mijn kinderen zeiden dat ik daar nog te goed voor was. Dus ik ben in Leuven overal gaan zien, maar het was overal wachten wachten wachten. Dan zijn mijn dochter “Ma, in Wijgmaal gaan ze ook zo iet’ zetten. Moet ik u inschrijven? Want den Willy, Jo (schoonzoon) zijne pa staat daar ook al op de lijst.” En ik heb dan gezegd: “Ja waarom niet hé” en voilà, zo ben ik hier geraakt. Want ik kende Wijgmaal niet, hier toch niet. Juist van op bezoek te gaan bij mijn dochter hier wat verder in Wijgmaal.

De grootste aanpassing was voor mij om van een stad naar hier te komen. Altijd veel studenten en jong volk rond mij gehad. Maar het is hier wel aangenaam wonen. Het is hier rustig daar moest ik in het begin hard aan wennen. Een lawaai van de studenten was ik al eens gewoon.

Ik doe altijd een wandelingske rond de kerk zoals ze zeggen. De kinderen wonen ook in de buurt en geraken makkelijk tot hier. Ik mis bepaalde bewoners wel die hier op de gang woonden, maar die jammer genoeg zijn overleden of verhuisd naar het woonzorgcentrum. Ik ga ze nog af en toe eens bezoeken, om iets te gaan drinken in het Grand-café. Ik ben hier content en heb eigenlijk niets te klagen, soms wou ik dat ik nog in Leuven woonde.