Woonzorgcentrum De Vaeren

Ik ben op verschillende plaatsen geweest en hier is het veruit het beste. Dat verschil is voor mij héél groot. Als het beter is moogt ge dat ook zeggen eh. Ik heb hier niets tekort. Het eten is hier beter, de verzorging is hier goed. En mijn kamer die is schoon en groot. Ge doet hier eigenlijk wat dat ge wilt. Ge kunt u eigen hier zijn en ze passen hun aan. Ze vragen hier wel is om mij te helpen als ik in bad ga, maar zolang ik dat zelf kan wil ik dat zelf doen en dat kan en mag hier. Ik heb vroeger voor mijn kinderen en (achter)kleinkinderen gezorgd en gedaan. Nu wil ik ook zolang mogelijk zelfstandig blijven en blijven doen wat ik nog kan. ’s Morgens ik kan ni blijven liggen. Ik ben graag bezig, ik ben zelfs deze nacht om 2 uur opgestaan om mijn hoofd te wassen. Ik doe men ding en das tof dat dat kan.

Ik ben geopereerd aan een tumor in mijn hoofd.  Ik had draaienissen en ben thuis gevallen. Daarna heb ik zelfs beslist om naar een woonzorgcentra te gaan. Ik ken hier ook wel wat volk. Mijn zus woont hier zelfs enkele kamers verderop. Ons kent ons hier en dat is ook plezant éh.  Op dat moment zwaait de deur open en verschijnen twee van haar zussen, om te vragen om ene te gaan drinken.

Hier is ook wel wat te doen zenne, maar ge kunt zelf kiezen wat ge wel en niet mee doet. De lotto dat doe ik graag en spellekes, maar de gymenas dat doe ik dan weer niet mee. Ik oefen wel zelf op de kamer en ik ga ook regelmatig met mijn kar buiten wandelen. De omgeving hier is geweldig helemaal int groen. Ik zen int groen grootgebracht, ik zen int bos grootgebracht dus ik had het mij hier niet beter kunnen inbeelden. Ik gaan hier op mijn gemak naar buiten wanneer ik wil en dan ga ik nog ene drinken.

Ik kan hier niks afkeuren, ze zijn hier goed bezig in de Vaeren.

Via mond aan mond reclame kwam ik terecht bij WZC De Vaeren. De warme en persoonlijke ontvangst tijdens de inschrijving en bij opname bevestigde niet alleen mijn gevoel, maar ook dat van mijn familie. Ik dacht meteen “Het is hier goed, maar mijn thuis was het nog niet vanaf dag één. Dat heeft tijd nodig, ondertussen heb ik het mij hier wel eigen gemaakt.

Oprecht kan ik zeggen dat ik hier graag ben, ik zou hier niet meer weg willen. Ik voel mij hier goed en je hebt alles wat je nodig hebt: lekker eten, een mooie kamer, toffe activiteiten en vooral enorm betrokken medewerkers. Die zijn ‘prachtig’, daarvoor alleen al moet je naar hier komen. Ze zijn empathisch en luisteren. Ik voel dat ze begaan en betrokken zijn met mij en dat met een lach en een traan. Een vraag is hier nooit te véél en dat is een fijn gevoel. Het heeft even geduurd, maar nu zeg ik als ik op een ander ben “Ik ga naar huis, naar de Vaeren, want dat is nu mijn thuis geworden”.  Dat komt mede door de toffe sfeer onder de bewoners onderling, maar ook met de medewerkers.

Wij zijn hier echt vrienden van en voor elkaar, zo voel ik dat aan.  Het is hier mooi en goe leven zowel binnen als buiten. We hebben een grote tuin met dieren en een zomerbar. Wie kan dat nu zeggen? Het gras is niet groener aan de overkant, maar dat van ons is toch echt wel héél groen zenne, letterlijk en figuurlijk.

Ik stond hier al langer op de wachtlijst. Ik kende de Vaeren van vroeger. Een tante van mij heeft hier nog verbleven, maar dat is al veel jaren gelden zenne. De Vaeren was mijn eerste keus ik ben nergens anders geweest.

Ik woonde alleen in mijn huizeke. Ik kreeg al wel wat hulp voor te poetsen, verzorging en het eten, maar ik merkte dat mijn toestand achteruitging. Ik dacht eerst dat is gewoon oud worden, maar na een onderzoek in het ziekenhuis bleek er meer aan de hand. Ik ben geopereerd aan mijn darm en daarna moest ik lange tijd herstellen. Terug naar huis gaan was geen optie, dus ik koos ervoor om te herstellen in de Vaeren. Als ik hiertoe kwam was ik echt niet goed. Om nu maar een voorbeeld te geven ik kon gewoon niet alleen uit bed. Hier kreeg ik de zorg en hulp die ik nodig had. Ze hebben mij hier goed opgelapt. Dan was het zover ik was beter en ik had naar huis gekund, maar dan dacht ik bij mezelf: “Eigenlijk Maria, bent ge hier wel gelukkig alles loopt hier goed.” Ge wilt natuurlijk het liefst thuis blijven, maar ik vroeg me toch af of ik daar even goed zou blijven. De verleiding is dan groot om véél zelf te doen, soms meer dan wat eigenlijk goed is. Hier heb ik de omkadering en ondersteuning en dat maakt eigenlijk dat ik goed ben. Ik wilde niet meer riskeren om naar huis te gaan en iets voor te hebben. Hier loopt alles goed dus ik koos voor mijn geluk hier in de Vaeren.

De verzorging is goed, het eten is goed iedereen is vriendelijk en als het nodig is wordt je geholpen. Als het zo mag blijven ben ik een gelukkig mens. Ik kan hier niets slecht van zeggen, want moest dat toch zijn dan zou ik het ook zeggen zenne. De activiteiten hier die vind ik echt héél goed. Die dingskes dat ze doen die ‘spellekes’ alle het is meer dan dat ge denkt zenne. Het zitturnen zo blijf ik in beweging, spelletjes voor de fijne motoriek, hersenkronkels voor het geheugen. Zo blijf ik bezig en dat zou ik thuis nooit gedaan hebben. Je leert nog nieuwe dingen kennen.

Mij thuis voelen dat begint stilletjes aan.  Dat vraagt véél aanpassingen éh als je van thuis komt. Je hebt zoveel gewoontes die ineens anders worden, maar bij mij is het geleidelijk aan verlopen.  Het was eigenlijk mijn eigen keuze om te blijven en dat helpt wel. Ik had voor mijn herstel altijd het gedacht om terug naar huis te gaan, maar gaandeweg besefte ik door hier te zijn dat dat niet beter zou zijn. Ge moet dat eigenlijk gewaarworden je moet dat ervaren en dan kan je je makkelijker aanpassen en thuis voelen. Ik ben blij dat ik de beslissing genomen heb om na mijn herstel hier te blijven.

Recht uit gezegd ik ben hier héél content, ik zen ne gelukkige mens. Ik kan niet klagen. De Vaeren is nen aanrader.